Sinds 1999 doe ik onderzoek naar de neurobiologische achtergrond van obsessieve-compulsieve stoornis. Daarnaast doe ik ook onderzoek naar andere angststoornissen, en naar neurologische aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson. Sinds 2007 werk ik als psychiater bij het VU medisch centrum, op het grensvlak van de psychiatrie, de neurologie en de neurowetenschappen. Sinds 2016 ben ik hoogleraar Neuropsychiatrie. Samen met alle betrokken onderzoekers, behandelaren en patiënten, proberen we een brug te slaan tussen nieuwe kennis uit het neurobiologische onderzoek enerzijds en de klachten in het dagelijks leven anderzijds. Zo werken we samen aan de ontwikkeling van nieuwe behandelmethoden, zoals nieuwe en intensieve vormen van psychotherapie voor OCD en aanvullende behandeling met transcraniele magnetische stimulatie (TMS). Sinds ongeveer 10 jaar speel ik een coordinerende rol binnen het hersenscanonderzoek op mondiale schaal en hebben we intensieve samenwerkingen opgebouwd met OCD experts over de hele wereld. Dit project is daar een voorbeeld van.

Sinds 1988 doe ik onderzoek naar de diagnostiek en behandeling van de obsessieve-compulsieve stoornis. Daarnaast doe ik onderzoek bij mensen met angststoornissen. Het doel van mijn onderzoek is de lange termijn prognose voor mensen met deze stoornissen te verbeteren. Ik voer mijn onderzoek uit in de klinische praktijk: de polikliniek Angst en Dwang van GGZinGeest. Omdat ik het belangrijk vind dat mijn onderzoeksresultaten ten goede komen aan de patiënten, werk ik veel samen met de patiëntenvereniging, de Angst, Dwang en Fobie Stichting, waar ik in het bestuur zit. In dit onderzoeksproject ben ik verantwoordelijk voor het klinisch onderzoek van de deelnemers. Ik hoop dat de onderzoeksresultaten ons verder helpen de obsessieve-compulsieve stoornis beter te begrijpen, waardoor we onze diagnostiek en behandeling verder kunnen optimaliseren.